چند روز پیش، NYT داستانی درباره اخلاقیات استفاده از خدمات تحویل مانند Uber Eats و DoorDash منتشر کرد (نگاه کنید به: همانطور که Diners Flock to Delivery Apps، Restaurants Fear for their Future ). خلاصه داستان این است که این خدمات غارتگر هستند زیرا آنقدر تخفیف زیادی در کل هزینه سفارش می‌خواهند که در برخی موارد رستوران مورد نظر یک سکه از سفارش نمی‌گیرد.
خدمات حمل و نقل چقدر تخفیف دارد؟ معمولاً حدود 30 درصد است. (این درست است به جز مواردی که توسط قانون محدود شده است. برای مثال در شهر جرسی، هزینه تحویل 10 درصد است). در صنعتی که حاشیه سود اغلب در محدوده تک رقمی است، به راحتی می توان تعجب کرد که چگونه این جذاب است، چه رسد به پایداری.
و چه چیزی برای شما به عنوان یک مصرف کننده باقی می گذارد؟ فرض کنید شما فردی هستید که در شهری زندگی می‌کنید که در آن همه رستوران‌ها به جز غذای تحویل و تحویل بسته هستند. و بیایید بیشتر فرض کنیم که شما فردی هستید که عاشق غذاهای رستورانی هستید و همچنین می خواهید به بقای رستوران های مورد علاقه خود کمک کنید. چه باید کرد
بدیهی است که پاسخ به جزئیاتی در اینجا بستگی دارد و من در این صنعت خاص متخصص نیستم. در واقع، جز این که خوانده ام آشپزخانه محرمانه من خودم خیلی برای غذای رستوران خرج می کنم، این صنعت برای من کمی رمز و راز است. بنابراین من با دوستی صحبت کردم که مدیر کل یک زنجیره کوچک از 3 رستوران در اینجا در تورنتو است. از او پرسیدم با توجه به شهرت بدی که این خدمات به دست می‌آورند، چرا اصلاً در تجارت تحویل غذا مشغول است و آیا باید از سفارش غذا به این طریق احساس بدی داشته باشم؟ گفتگو کاملا روشنگر بود.
دوست من تأیید کرد که اکثر خدمات تحویل غذا 30٪ از صورت حساب را می گیرند. چگونه می تواند منطقی باشد؟ چرا یک رستوران این تحویل را می پذیرد که چنین سهم حریصانه ای از کیک را طلب می کند؟
در اینجا توضیح است. او به من گفت که در دوران قبل از کووید، رستوران‌ها دلایل مختلفی برای پذیرش شرایط سخت ارائه شده توسط خدمات تحویل داشتند. اول، بازاریابی وجود دارد. هر سفارش در Uber Eats و DoorDash نه فقط یک سفارش، بلکه یک مشتری جدید بالقوه را نشان می‌دهد – کسی که ممکن است قبلاً از رستوران اطلاعی نداشته باشد و ممکن است دفعه بعد شخصاً به رستوران بیاید. سپس رستوران از مزایای کامل برخوردار است.
دوم، هنگامی که قبلاً اجاره خود را پرداخت کرده اید و به کارمندان خود برای انجام وظیفه پرداخت کرده اید، فروش به Uber Eats یک فروش “افزاینده” است: اگر سربار از قبل پرداخت شده باشد، انجام سفارش از Uber Eats نیز تا حدودی بدون دردسر است. “در حاشیه” (همانطور که اقتصاددانان می گویند) یک وعده غذایی اضافی هزینه بسیار کمی برای تولید دارد، بنابراین حتی 30٪ آن Uber Eats را با سود سالم می برد.
اکنون به سرعت به همه‌گیری کووید-19 برسید: با بسته شدن درهای رستوران، هیچ یک از عوامل ذکر شده در بالا معمولاً اهمیت زیادی ندارند. شما نمی توانید از DoorDash به عنوان یک ترفند بازاریابی استفاده کنید زیرا (حداقل در اینجا در تورنتو) درهای شما هستند بسته به آن وعده غذایی رستوران پردرآمدتر. و اگر با ظرفیت کامل کار نمی کنید، لزوماً این ظرفیت را ندارید که سفارش DoorDash را به عنوان یک افزودنی نسبتاً آسان به وظایف آشپزخانه خود تلقی کنید. اما امروزه، حداقل در کانادا، یارانه‌های دولتی قابل توجهی وجود دارد که هزینه‌های پرسنل را قابل کنترل نگه می‌دارد، بنابراین حداقل برخی از رستوران‌ها می‌توانند کارکنان بیشتری را برای سفارش‌های تحویل (و پیکاپ کنار جاده) در دسترس نگه دارند. و در حال حاضر، این سفارش‌ها (در مکان‌هایی مانند تورنتو، جایی که رستوران‌ها قطعاً به روی پیاده‌روی‌ها بسته هستند)، Uber Eats و امثال آن، راه نجات هستند.
خط آخر: اگر در مورد Uber Eats (و غیره) نگرانی دارید، نباید به این دلیل باشد که فکر می کنید رستوران در حال رنج است. Uber Eats، DoorDash و مواردی از این دست به رستوران مورد علاقه شما کمک می کنند، نه آسیبی به آن.
اکنون یک سوال اخلاقی عمده باقی مانده است. علیرغم آنچه در بالا گفتم، این سوال باقی می ماند که آیا خدماتی مانند Uber Eats و DoorDash وجود دارد یا خیر چیز خوبی؟ از این گذشته، آنها هزینه های بسیار بالایی از رستوران ها دریافت می کنند، و رستوران ها احتمالاً از ترس عقب ماندن و بیرون رانده شدن توسط رقابت ثبت نام می کنند. و (اگرچه نظرات متفاوت است) آنها احتمالاً هزینه کمتری به راننده های تحویل خود می دهند. با این حال – جالب است – خود خدمات هنوز سودآور نیستند. و در حالی که مصرف کنندگان از راحتی نسبی لذت بردن از غذای با کیفیت رستوران در خانه بهره مند می شوند، در نهایت حداقل مقداری از افزایش قیمت ها را می خورند که به طور طبیعی با ورود این شرکت ها به فضای زنجیره ارزش ایجاد می شود. (شما مطمئناً به کاربران فکر نکرده اید من نمی خواهم شما به طور مستقیم یا غیرمستقیم هزینه را پرداخت می‌کنید، درست است؟) بنابراین به طور کلی، به سختی می‌توان ظهور DoorDash و Uber Eats را یک چیز خوب دانست. بله برخی اگر بتوان مدلی ابداع کرد که به نفع همه باشد، فرمت تحویل واقعا عالی خواهد بود، اما این سازمان‌ها هنوز متوجه نشده‌اند که چگونه این کار را انجام دهند.
مشکل اینجا واقعاً یک مشکل کلاسیک کنش جمعی است. زیرا حتی اگر هیچ یک از ما از ظهور این خدمات تحویل راضی نباشیم، همانطور که اکنون وجود دارد، همه ما از راحتی آنها بهره مند می شویم. همین معضل در مورد رستوران هایی که از این خدمات استفاده می کنند نیز صدق می کند. یک مدیر رستوران ممکن است از کاری که این شرکت ها با صنعت انجام می دهند پشیمان باشد، اما در عین حال احساس کند که کار با آنها برای آنها خوب است. او رستوران، اینجا و اکنون و به دلیل این الگوی مشوق‌ها، همه برای ادامه مشارکت در سیستمی که معتقدند عموماً بد است، انگیزه دارند. این یک نوع مشکل مخرب است.
چه جایگزین هایی وجود دارد؟ آیا کاربر می تواند انجام دهد بهتر از رستوران مورد علاقه خود به جای سفارش از طریق Uber Eats؟ چندین جایگزین وجود دارد. خدمات تحویل کوچکتر و منصفانه تری در برخی مکان ها ایجاد شده است که در برخی موارد توسط مقامات شهرداری حمایت می شود. و برخی از رستوران ها کار خود را انجام می دهند خود تحویل، اگرچه موانعی برای رایج شدن این امر وجود دارد، که حداقل آن هزینه استخدام و بیمه رانندگان است.
پس نتیجه از نظر مصرف گرایی اخلاقی چیست؟ اگر شما فکر می کنید مدل مایه تاسف است و شما نمی خواهید بخشی از آن باشید، پس ادامه دهید و از آن اجتناب کنید. پایبندی به اصول کاملاً منطقی است و برخی می گویند که حتی یک الزام اخلاقی است. اما اگر نگرانی اخلاقی اصلی شما ثروت رستوران مورد علاقه شما و افرادی است که در آنجا کار می کنند، پس بهتر است بدانید که با سفارش دادن از طریق Uber Eats و DoorDash بیشتر به آنها کمک می کنید تا با سفارش ندادن.