«دنیای دانشگاهی دنیای رقابت شدید است. دانش‌آموزان برای موفقیت تحت فشار فوق‌العاده‌ای هستند و این فشار تنها با نزدیک شدن به فارغ‌التحصیلی تشدید می‌شود. در این زمینه، تعجبی ندارد که برخی از دانش آموزان برای پیشروی به رفتارهای نادرست تحصیلی متوسل می شوند. متأسفانه، شرکت‌هایی وجود دارند که خیلی مایل هستند به آنها کمک کنند تا تقلب کنند. این شرکت ها طیف وسیعی از خدمات، از مقاله نویسی گرفته تا امتحان نویسی را ارائه می دهند و خدمات خود را به دانش آموزان ناامیدی که مایل به پرداخت هزینه هستند، عرضه می کنند. در حالی که این شرکت‌ها ممکن است ادعا کنند که صرفاً خدماتی را ارائه می‌کنند، شکی نیست که آنها سوءرفتار تحصیلی را مجاز می‌کنند و حتی آن را تشویق می‌کنند. به این ترتیب، دشوار است که ببینیم چگونه می توانند اخلاقی عمل کنند.
بند بالا توسط من یا هیچ انسان دیگری نوشته نشده است. این 100٪ توسط یک سرویس هوش مصنوعی تجاری به نام Jasper نوشته شده است. هرکسی می تواند با هزینه ای متوسط از این سرویس استفاده کند.
برای دریافت این پاراگراف، فرآیند را با تایپ کردن آماده کردم فقط سوال این موضوع: “آیا این اخلاقی است که شرکت ها به دانش آموزان کمک کنند تا در رفتارهای نادرست تحصیلی شرکت کنند و سپس از هوش مصنوعی بخواهند که یک پاراگراف با لحن “حرفه ای” ایجاد کند (برخلاف لحن شوخ، دوستانه، عصبانی یا مودبانه؟” ). و توجه داشته باشید که این پاراگراف از جای دیگری در وب کپی نشده است: این یک قطعه نوشته اصلی است که توسط یک هوش مصنوعی نوشته شده است که به پایگاه دانش جمعی موجود در اینترنت دسترسی دارد.
پاراگراف حاصل دقیق نیست عمیقااما قطعاً هدف است: به درستی اما مختصر مسائل اصلی در خطر را بیان می کند و این کار را با دستور زبان بی عیب و نقص انجام می دهد. این پاراگراف، صادقانه بگویم، بهتر از آن چیزی است که اکثر دانش آموزان می توانند بنویسند.
مشکل من البته این است که من یک استاد دانشگاه هستم، فردی که از دانشجویان سوال می پرسم درست مثل “آیا برای شرکت ها اخلاقی است که به دانش آموزان کمک کنند تا مرتکب تخلف تحصیلی شوند؟”
با ظهور خدمات نوشتن تجاری مبتنی بر هوش مصنوعی، دانش آموزان اکنون ابزار جدیدی برای تقلب دارند. البته، دانش‌آموزان ابزارهای زیادی در اختیار دارند (از استفاده از مقاله یک دوست از سال گذشته گرفته تا سرقت ادبی در ویکی‌پدیا و پرداخت پول به کسی که مقاله را برای آنها بنویسد). اما استفاده از هوش مصنوعی تجاری چندین ویژگی خاص را گرد هم می آورد.
اولین مورد اجتناب از مکانیسم های تشخیص سرقت ادبی است. بسیاری از اساتید از تکنیک های مختلفی برای تشخیص سرقت ادبی استفاده می کنند (از ترفند ساده چسباندن یک جمله مشکوک در گوگل گرفته تا استفاده از سرویس های تطبیق متن مانند TurnItIn). این تکنیک‌ها اساساً روش‌هایی برای تعیین اینکه آیا کاری که دانش‌آموز ارسال کرده است از منبعی از قبل موجود است یا خیر. مشکل (از دیدگاه یک حرفه ای) خدمات مبتنی بر هوش مصنوعی این است که آنها تولید می کنند همه مطالب جدیداز جایی وام گرفته نشده است. بنابراین، اگر پاراگراف بالا توسط یکی از دانش‌آموزان من ارسال شود، هیچ تکنیک تشخیص سرقت ادبی که من می‌شناسم آن را پیدا نمی‌کند.
یکی می گوید، “پس چه می شود؟” دانشجویی که چنین پاراگرافی را برای استاد خود فرستاده است:
- دروغ گفتن به استادشان (که بد است).
- گرفتن نمرات که لیاقتش را ندارید. (که بد است)
- آسیب رساندن به همکلاسی های صادق (با بالا بردن سطح امتیاز در شرایطی که به طور اجتناب ناپذیری حداقل تا حدودی نسبی است) (که بد است).
در مورد شرکت های ارائه دهنده چنین خدماتی چطور؟ به ناچار، با رونق این صنعت، بازیگران خوب و بازیگران بد وجود خواهند داشت. جالب اینجاست که «انشا نویسی» جزو اهداف آنها نیست من تبلیغ میکنم. حداقل این در مورد جاسپر صادق است – من سایر خدمات مشابه را بررسی نکرده ام. جاسپر شامل قالب هایی برای انواع مختلفی از محتوایی است که ممکن است بخواهید ایجاد کنید (از سرفصل ها گرفته تا پست های وبلاگ و ایمیل های بازاریابی). این کار نمی کند به نظر می رسد برای داشتن یک قالب مقاله دانشگاهی اما آن انجام می دهد یک الگوی مقاله طولانی داشته باشید که در اصل یکسان است. اما استفاده از سرویس‌های نوشتاری مبتنی بر هوش مصنوعی آنقدر واضح و جذاب است که ویدیوهای YouTube وجود دارد که نحوه انجام آن را توضیح می‌دهد.
با این حال، نتیجه نهایی این است که شرکت‌هایی مانند جاسپر در حال حاضر خدماتی را به دانش‌آموزان می‌فروشند که قابل پیش‌بینی است – احتمالاً در مقیاس قابل توجهی – برای ارتکاب کلاهبرداری تحصیلی. این به این شرکت ها بستگی دارد (اگر آنها می خواهند شهروندان شرکتی صادق باشند) که چه کاری می توانند برای جلوگیری از این استفاده انجام دهند.